Miyofasyal gevşetme tekniği ve proprioseptif nöromüsküler fasilitasyon tekniğinin maksimal kuvvet ve fiziksel uygunluk parametreleri üzerine etkilerinin karşılaştırılması
Yükleniyor...
Dosyalar
Tarih
2024
Yazarlar
Dergi Başlığı
Dergi ISSN
Cilt Başlığı
Yayıncı
İstanbul Gelişim Üniversitesi Lisansüstü Eğitim Enstitüsü
Erişim Hakkı
info:eu-repo/semantics/openAccess
Özet
Bu çalışmanın amacı, direnç antrenmanlarından önce uygulanan miyofasyal gevşetme ve proprioseptif nöromüsküler fasilitasyon egzersizlerinin maksimal kuvvet ve fiziksel uygunluk parametreleri üzerine etkilerinin karşılaştırılmasıdır. Araştırma grubunu düzenli olarak egzersiz programlarına devam eden 24 gönüllü erkek birey oluşturmuştur. Katılımcılar SMR grubu (n=8), PNF grubu (n=8) ve kontrol grubu (n=8) olmak üzere üç gruba ayrılmıştır. Katılımcılara vücut kompozisyonlarını değerlendirmek için boy, vücut ağırlığı, vücut yağ oranı testleri ve sportif performanslarını değerlendirmek için bench press ve squat maksimal kuvvet testleri uygulanmıştır. Ön testler sonunda 6 hafta boyunca haftada 3 gün olmak üzere direnç egzersizlerine ek olarak SMR grubuna SMR egzersizleri, PNF grubuna PNF egzersizleri uygulatılırken, kontrol grubu sadece direnç egzersizleri uygulamıştır. Araştırma sonunda yapılan son testlerde elde edilen veriler SPSS 25.0 paket programı kullanılarak değerlendirilmiştir. Kişilerin ön-son test ölçüm skorlarının parametrik ve nonparametrik dağılım durumlarına, dağılım eğrilerine ve çarpıklık-basıklık değerlerine bakılmıştır. Çıkan sonuçlara göre istatistiksel işlem olarak, grupların zaman içerisindeki (ön ve son test) etki oranını belirlemek için iki yönlü tekrarlı ölçüm (Two-way Repeated Anova) analizi kullanılmıştır. Çıkan sonuçlar incelendiğinde uygulanan antrenman metotlarının grup içi ve gruplar arası vücut kompozisyon değerleri üzerinde istatistiksel olarak anlamlı bir farklılık göstermediği tespit edilmiştir (p>0,05). Üst vücut bench press maksimal kuvveti ve alt vücut squat maksimal kuvveti üzerine grup içi değerlerde anlamlı bir farklılık olduğu (p<0,05), gruplar arası tüm değerlerde ise herhangi bir anlamlı farklılık olmadığı (p>0,05) tespit edilmiştir. Uygulanan antrenman metotlarının gruplar içi gelişim gösterici bir etkiye sahip olduğu fakat gruplar arasında belirleyici seviyede anlamlılık göstermediği ifade edilebilir. Sonuç olarak, SMR ve PNF egzersizlerinin direnç antrenmanlarına ek olarak uygulatılması maksimal kuvvet performansı üzerine olumlu etkiler sağladığını göstermektedir.
In this study, it is aimed to compare the effects of myofascial release and proprioceptive neuromuscular facilitation exercises applied prior to resistance training on maximal strength and physical fitness parameters. The research group consisted of 24 males who continued regular exercise programs volunteered to participate in this study. Participants were divided into three groups: SMR group (n = 8), PNF group (n = 8) and control group (n = 8). Height, body weight, body fat ratio tests were applied to the participants to evaluate their body composition, and bench press and squat maximal strength tests were applied to evaluate their sports performance. At the end of the preliminary tests, in addition to resistance exercises which participants performed 3 days a week for 6 weeks, the SMR group performed SMR exercises, the PNF group performed PNF exercises, while the control group performed only resistance exercises. The data obtained from the post-tests at the end of the research were evaluated using the SPSS 25.0 package program. Parametric and nonparametric distribution conditions, distribution curves and skewness and kurtosis values of the participants' pre-posttest measurement scores were examined. According to the results, two-way repeated measures (ANOVA) analysis was found suitable as a statistical procedure, and used to determine the effect rate of the groups over time (pre- and post-test). When the results were examined, it was determined that the applied training methods did not show a statistically significant difference on body composition values within and between groups (p>0.05). In contrast, it was shown that there was a significant difference in the in-group values on upper body bench press maximal strength and lower body squat maximal strength (p<0.05), but there was no significant difference between the groups in all values(p>0.05). Hence, it can be stated that the applied training methods have a developmental effect within the groups, but do not show statistical significance between the groups. In conclusion, this study showed that application of SMR and PNF exercises in addition to resistance training has positive effects on maximum strength performance.
In this study, it is aimed to compare the effects of myofascial release and proprioceptive neuromuscular facilitation exercises applied prior to resistance training on maximal strength and physical fitness parameters. The research group consisted of 24 males who continued regular exercise programs volunteered to participate in this study. Participants were divided into three groups: SMR group (n = 8), PNF group (n = 8) and control group (n = 8). Height, body weight, body fat ratio tests were applied to the participants to evaluate their body composition, and bench press and squat maximal strength tests were applied to evaluate their sports performance. At the end of the preliminary tests, in addition to resistance exercises which participants performed 3 days a week for 6 weeks, the SMR group performed SMR exercises, the PNF group performed PNF exercises, while the control group performed only resistance exercises. The data obtained from the post-tests at the end of the research were evaluated using the SPSS 25.0 package program. Parametric and nonparametric distribution conditions, distribution curves and skewness and kurtosis values of the participants' pre-posttest measurement scores were examined. According to the results, two-way repeated measures (ANOVA) analysis was found suitable as a statistical procedure, and used to determine the effect rate of the groups over time (pre- and post-test). When the results were examined, it was determined that the applied training methods did not show a statistically significant difference on body composition values within and between groups (p>0.05). In contrast, it was shown that there was a significant difference in the in-group values on upper body bench press maximal strength and lower body squat maximal strength (p<0.05), but there was no significant difference between the groups in all values(p>0.05). Hence, it can be stated that the applied training methods have a developmental effect within the groups, but do not show statistical significance between the groups. In conclusion, this study showed that application of SMR and PNF exercises in addition to resistance training has positive effects on maximum strength performance.
Açıklama
Danışman: DOÇ. DR. MEHMET SOYAL
Yer Bilgisi: İstanbul Gelişim Üniversitesi / Lisansüstü Eğitim Enstitüsü / Antrenörlük Eğitimi Ana Bilim Dalı / Hareket ve Antrenman Bilimleri Bilim Dalı
Konu: Spor = Sports
Anahtar Kelimeler
PNF, SMR, maksimal kuvvet, maximal strength
